domingo, outubro 24

importunismos

quero mergullarme nas imperfeccións da túa pel de neve.
implicarme nas caricias que imprudente me roubas
para agochar os dentes na prohibición do teu pescozo.

infiltrada no que pronuncias sinto levitar os meus pensamentos,
ata onte incertos.

somos aracnidas extremidades en convulsa interpretación silenciosa.

eva méndez doroxo

terça-feira, outubro 19

grupo 6

impossible ser teva novament.
aquesta vegada la meva gol·la no et pot nutrir,
ni la meva sang omplir-te de vida.

ara haig de marxar,
abandonar els teus brazos freds,
la teva mirada plena de fantasmes
i tornar a ser lliure.
desagnar-me absolutament,
indefinidament extreure'm del cos el teu sabor,
el teu alé,
la teva pell extranya i enfonssar-me en els llavis
que saben pronunciar el meu nom,
que coneixen la meva ànima,
que em regalen la seva sang.


eva méndez doroxo


imposible ser túa novamente.
esta vez a miña gorxa non pode nutrirte
nin o meu sangue encherte de vida.

agora teño que marchar,
abandoar os teus brazos fríos,
o teu ollar cheo de pantasmas
e voltar a ser ceibe.
desangrarme absolutamente,
indefinidamente extraer do meu corpo o teu sabor,
o teu alento,
a túa pel estrana e mergullarme nos beizos
que saben pronunciar o meu nome,
que coñecen a miña alma,
que me agasallan o seu sangue.

analxésico

mestúrome coa licuosidade da túa ingravidez.
sementando a lingua coa porosidade do orgasmo impronunciado,
propiciamos o encontro baixo a xeada,
sobre o chan.

colase a herba na dermis noutrora fría,
para combustionarse ao son dos xemidos
que as nosas gorxas propinan aos insectos,
incrédulos espectadores da nosa desesperación simétrica.

esquecemos a corporeidade anterior e fusionamonos nesta nova dimensión infinita,
onde a circunferencia o envolve todo.

os átomos caen, exhaustos, sobre as particulas en movemento,
as efímeras eclosionan ao son da nosa exaltación,
impertinentes respiran o noso sabor a canela.

mésturome coa licuosidade da túa ingravidez.

eva méndez doroxo

segunda-feira, outubro 18

alquimia na néboa

tecerme nas túas verbas
outra vez na oscuridade.
descubrirte quente
baixo o tear das miñas maus.
corromper o sabor da noite
con agarimos invisibles,
investigando sen medo o prohibido do teu corpo.

somos a comunión salvaxe
da racionalidade contida.
en compensdos latexos
inspiramos a vida: miña, túa, miña.

separarme de ti neste intre
faime esnaquizar o tempo,
sorrir no deserto
agardando a túa boca novamente bébeda de min.

eva méndez doroxo

sexta-feira, outubro 15

kit kat

neve cae na fraxilidade do noso encontro.
amorense os textos debaixo das teclas,
correspondeme a min ser a ferida silenciada,
a musa escraba do explícito,
o cordel que inventa a forma do teu xeonllo.

eva méndez doroxo

quinta-feira, outubro 7

hobbit

informo:
as novidades pesquisanse na incetidume
aquelo que alguén designou como caos.

reitero:
esqueceme, fuxe,
corre máis alá das miñas verbas,
dos agarimos que desexas e sigue ceibe,
o teu camiño inexplorado.

afirmo:
a reiteración faime demo e musa,
convirtete es escolma de paixón,
en rasurado ser do inconsciente.

eva méndez doroxo

sexta-feira, outubro 1

for ever

m'he deixat caure en els records,
entrellaçant-me en la seva xarxa,
m'és impossible nedar,
m'enfonso en les caricies,
m'ofegos sense l'oxigen dels teus llavis.

eva méndez doroxo

what ever

adoito a soñarte,
incompleto, no meu imaxinario,
es a esperanza do non acontecido.

compóñote de anacos doutros seres,
ollares que anhelo,
agarimos esquecidos,
palabras de fondo significado.

deixasme sen folgos na noite,
cando en durmindo te busco,
cando en soñando debuxote,
cando en te ter non vexo.

eva méndez doroxo

Free Counter and Web Stats