analxésico

mestúrome coa licuosidade da túa ingravidez.
sementando a lingua coa porosidade do orgasmo impronunciado,
propiciamos o encontro baixo a xeada,
sobre o chan.

colase a herba na dermis noutrora fría,
para combustionarse ao son dos xemidos
que as nosas gorxas propinan aos insectos,
incrédulos espectadores da nosa desesperación simétrica.

esquecemos a corporeidade anterior e fusionamonos nesta nova dimensión infinita,
onde a circunferencia o envolve todo.

os átomos caen, exhaustos, sobre as particulas en movemento,
as efímeras eclosionan ao son da nosa exaltación,
impertinentes respiran o noso sabor a canela.

mésturome coa licuosidade da túa ingravidez.

eva méndez doroxo