contos de media noite.

perdido no medio do mar, agardas,
co son da miña voz,
consiga guiarte, de novo, cara a esta muller cansada.

unha única vez fuches meu,
pero cada átomo que me compón,
garda a esencia do non esquecemento.

dende o alto das lastras berro,
coa forza toda dunha existencia muda,
para que se o non son, pode,
volvas a atravesar a néboa,
cos teus ollos co mar retén, no ben medio,
lonxe da lembranza única que nos mantén con vida.

eva méndez doroxo