renaixement.

tanto me ten cos beizos me ardan por non terte,
ca pel se me esnaquice ao lembrarte nela,
cos sentidos me confundan para esquecerte.

tanto me ten que te vertas esgotado nos meus degoiros,
cos ollos te amosen espido na miña gramática.

tanto me ten cas fadas iluminen os nosos corpos na noite,
ca chuvia esgace a puntuación dun aceno que non comprendo,
co lume amose a galbana que me cubre a alma,
que me fustriguen os posibles,

porque só desexo misturarte coa brétema desta afogada
para percorrernos, inxenuos, en silencio, sen nome.


eva méndez doroxo.