segunda-feira, maio 6

tumchuq, sinfónico...

dirixida no rumbo da individualidade,
atopamos as mans desertas,
ancoradas ao ferro.

sinto a soidade penetrar nas fiascas deste corpo,
avatida por toneladas de verbas que pronuncia o silencio,
sosteño, apenas, unha diminuta imaxe de min.

ronroneando sen medo remexo os osos,
peiteo o pelo e mergúllome na decadencia do ser.

afastada da realidade navego allea á totalidade dun nós.

eva méndez doRoxo

Sem comentários:

Free Counter and Web Stats