segunda-feira, novembro 30

winter, apologise

retorna a neve nas pupilas das nosas lembranzas.
teus beizos,
o bico do meu peito recornando o cheiro a herba seca.
toco a invisibilidade na que mudamos,
sinto terte esquecido,
desexo atoparte novamente caendo, xeandome os ollos.

eva méndez doroxo

quarta-feira, novembro 25

IV Illas Sisargas

A obra A Muller Dormida, conxunto de poemas que participaron no concurso Illas Sisargas, veñen a darme a boa nova de ser premiados!!

domingo, novembro 15

de coco 3002

Pretendo mollar os beizos no mel que compón os teus silencios.
Mergullarme na tenrura da distancia, abrigándome coa túa indiferencia.
Suprimíches a suavidade do meu ser para non terme atida.
Incomprendín que NON estás.
Aseméllote nas risas furtivas dos nenos.
Transformeinme en ar para poder atoparte axiña, máis non te vexo.
En min estás, nestas liñas, en cada bagoa que escorre pola necesidade das túas caricias.
Lembro que non te soñei polas marcas invisibles dos meus desexos. Elas son o que queda de nós.

eva méndez doroxo

Pretenc mullar els llavis en la mel que composa els teus silencis.
Submergir-me en la tendreça de la distancia, abrigant-me amb la teva indiferencia.
Has suprimit la suavitat del meu ésser per no tenir-me retinguda.
He incomprés que NO hi ets.
T'asimilo en els riures dels nens.
M'he transformat en aire per poder trobar-te ràpid, però no et veig.
Ets en mi, en aquestes lineas, en cada llàgrima que escorre per la necessitat de les teves caricies.
Recordo que no t'he pas somiat per les marques invisibles dels meus desitjos. Elles són el que queda de nosaltres.

de xenxibre 3001

Son escapista.
Licenzada en técnicas de desaparición.
Doctora en invisibilidade e con Cátedra no arte de non existir.

Ti habitas nos meus momentos. Nos intres que non existo.
E faiste etereo na ralidade, cando preciso excusarme, cando non te teño.
Mostreinme salvaxe un dia, pero invisible para poder tocarte.

eva méndez doroxo

Sóc escapista.
Llicenciada en tècniques de desaparició.
Doctora en invisibilitat i amb Càtedra en l'art de no existir.

Tú habites en els meus moments. Els espais en que no existeixo.
I et fas eteri en la realitat, quan necessito excusar-me, quan no et tinc.
Em vaig mostrar salvatge un dia, però invisible per poder tocar-te.

galetas de gengibre 1001

Necesito que me soñes.
Que todavía, aínda, me creas entre a pel e a tela.
Preciso ca humidade che encha a gorxa de desexo,
que imaxines a posibilidade, ficción, de terme na túa boca.

É imprescindible que adores a feitura da miña sombra dibuixando un sorriso nas túas maus.
Considero que non existe outro xeito de reterme.

eva méndez doroxo

Necessito que em sommiïs.
Que a més a més, encara em creguis entre ta pell i la tela.
Preciso que l'humitat t'ompli la gol·la de desitg,
que imaginis la possibilitat, ficció, de tenir-me a ta boca.
És imprescindible que adoris la forma de la meva ombra dibuixant un somrriure entre tes mans.
Consider que no existeix altre mode de retenir-me.

quinta-feira, novembro 5

trufa con galeta

quente me escorre o sangue por entre as queixadas.
noutrora os dedos pernoctadores, inmersos no xenxibre dos meus peitos, atravesaron-nos.
compoño a badalada anterior a unha subalternabilidade astral,
cómote coa deliciosa textura do quente.

sabesme depredadora alerta, baixo o luar, óllasme impasible,
agardas a comunión de nosas miserias en fatídica danza premonitoria.

escorreste, quente, polo fluir do meu ser.

eva méndez doroxo

Free Counter and Web Stats