cosendo x

xea entre as lembranzas da miña insensatez,
cando afogado e esquivo
agárdasme no silecio.

permítome pronunciar o teu nome
con xemidos que exalten
os milímetros que nos separan,
demasiados neste inverno descoñecido.

as veces, o latexo deténseme,
o xeo invádeme toda.

eva méndez doroxo