segunda-feira, abril 23

km 0.

pendurada na irrealidade, percórrote.
comprendo que existo porque me does.
aprendo, outra vez, a perderme
nas curvas da inconsistencia.
levitar no formol da sabiduría,
navegar no éter.

grolos de nós afogan os berros,
a tolemia dunha estrada que coñecéndoa,
nos resulta allea, misteriosa, nova.

pendurada, na irrealidade, percórrote.

eva méndez doroxo.

Sem comentários:

Free Counter and Web Stats