amosando os dentes

son a herba de namorar arrincada sen tino.
a po que enche os petos dun abrigo pechado baixo chave.

en ningures atoparemos rostros amigos nos que descansar,
unha tina de auga quente para deixar destecer os dedos reumáticos.

o tempo, ese compañeiro indesexado, énchenos o rostro de botox,
para intentar divorciarnos de nós.

as follas tórnanseme penedos que escachan,
o violeta esmorece lonxe do mar.

plántasme no teu pensamento, son herba de namorar.

eva méndez doroxo