ráchasme con apática virulencia.
esnaquizas cada centímetro de min coa túa lingua voraz.
sistemáticamente torturada por uns agarimos que non chegan.
suprimida coa tecla de borrado rápido que se aperta baixo os dedos intolerantes.
non coñecida fora de ti pero anhelada de liberdade,
asubío unha melodía que me transporta alén destes océanos absurdos.
(pintados de laranxa e negro mora)
rexistro cada pensamento alleo nun recuncho do éter que me contén
para nacer un día chea de experiencias pasadas
coas que escribir o futuro, pasando nas puntas por este presente incerto que me mece.
eva méndez doroxo
Sem comentários:
Enviar um comentário