escarlata-s

estendo as ás no bosque sumerxido.
emerxo da separación das particulas de oxíxeno,
son a espiral alada que bica os beizos da morte.

o plancto résgame as plumas,
aberto o peito,
penetrada polas escarpadas voces dos que afunden a ánima na oscuridade.
ergo o voo prendendo escamas a meu bico,
amputado corpo do que escapar.

eva méndez doroxo