reflexións de tartaruga

acostumada a reptar nas profundides do inconsciente,
sorpréndesme coas verbas explícitas.

os agarimos íspenme do medo,
artellan unha rede na que precipitarme,
malgama de sons e texturas
na que perderme é unha experiencía utópica.

quero formar parte das pegadas
dos pasos que facemos
agora sen paus nin rodas,
só cos pes espidos do que é sinxelo de novo.

eva méndez doroxo