risco a desaparecer

sen penetración.

sumida na licuosidade profunda,
desplázome polo laranxa dos dedos alleos.
pensamento confuso que me engorda.

a piques de encherme novamente de nós,
suprimo cada un dos xemidos interferentes do universo: eu+ti+eu+el+ti+el.

consumida pola proximidade,
na esfervescencia impúdica que treme,
rabuño lasciva a pel da cama-balea.

eva méndez doroxo