acaricias meu femur baixo a tela.
sinto o frío percorrer teus paisaxes desprovistos de antenas.
somos a fauna que nos habita,
a indomable fricción do ruxir do tempo,
antagonía de xemidos abstractos que fuxen da pel.
mordida, na incontinencia, mostreinche meu ábside.
entraches estranxeiro,
perdido no formigueiro de praceres co afondar, no branco que me conten, te percorren.
eva méndez doroxo
de piñons e amendoa
acaricies meu fèmur sota la tela.
sento el fred recórrer els teus paisatges desproveïts d'antenes.
som la fauna que ens habita,
l'indomable fricció del rugir del temps,
antagonia de gemecs abstractes que fugen de la pell.
mossegada, en la incontinencia, t'he mostrat meu absis.
has entrat extanger,
perdut al fomiguer de plaers que al fondejar, en el blanc que em conté, et recórren.
Free Counter and Web Stats
3 comentários:
Na dúvida vou pelo teu galego, mesmo que o catalão também me seduza...
... ou quem sabe podemos experimentar das duas formas e perceber qual a que melhor melodia! :-)
o catalan soa menos contundente, ten unha fonética coido que máis adecuada para textos políticos, pero as veces meus amigos pidenme trad pq se aos portugueses vos encanta imaxinar a linguaxe prohibida, os catalans experimentan de máis coas palabras as veces ;)
bicos e obrigada sempre
Enviar um comentário