con gotas de ron

sorpréndome mecida polas túas oscilacións.
vampírica e inherte contemplo a suabidade do corpo.
subo ao máis profundo do ilóxico para deixarme caer sobre a tinta das túas costas.

cargas a indeferencia e dispárasme ao palpexo que cuspe sangue.
corrompo a dignidade eclesíastica,
furo no paixoal pecado da existencia,
arremeto contra min mesma na lingua que non consigue achegarnos.

somos criaturas salvaxes domesticadas nun tempo de incerteza.
desexo rabuñarme coas árbores,
desfacerme afogada no fondo das algas que coleccionas.
que me atopes baixo as uñas do esquecemento e resurxas, neptuno, do deserto desta soidade.

eva méndez doroxo