horas

levito no reflexo do teu ollar.
os teixidos evapóranse baixo nosas linguas,
conductos inexplorados para os vehículos das maus.

acaricio as prohibicións,
parámetros sen fin nos cos meus dedos se perden pre atoparte inmóbil ao final deles.
o nerviosismo supúraseme na pel,
mentres, ti, eclíptico derramas túa inconciencia sobre meu vagar.

eva méndez doroxo