in-audito

chámame larpeira por fundir meu fudiño no zucre que te compón.
castra cada segundo anterior-posterior-ausente que dignifica o motor que nos achega.
máis non me negues nunca,
non suprimas a eséncia,
non pretendas ser outra.

existimos no intercambio carnívoro de nosas necesidades víricas.
co medo enganchado a un corpo que non nos pertence, que endexamáis será noso.

chámame larpeira e corre, tras do lume, caramelizarte en meus beizos.

eva méndez doroxo