grans de café

navegamos entre a indiferencia e o absurdo,
preposicións coherentes nas que guardar 3gramos de nós.
sospeitamos das sobras que tinguen o inconformismo axitado das personalidades.
seres nocturnos que agardan agochados un agarimo inquedo.
respertando os silencios ollamos a profundidade do azul,
xusto antes de saltar sobre a austeridade dun ollar descoñecido.

eva méndez doroxo