non esquecín,
non entendín,
non adormecín, meu vicio de ti.
parece que meu corpo non esquece,
mordo as telas,
arrabuño o alento,
compoño a mística sorrindo ao sabor da miña memória.
resistirme inqueda podería,
máis prefiro deixarme túa, neste vicio de ti.
eva méndez doroxo
Sem comentários:
Enviar um comentário