terça-feira, julho 19

dos poemas rotos.

tórganseme as verbas na gorxa,

rachan antes de poder pronuncialas

filtrando a dor polos furados

que deixan ao seu paso os non sons.



imaxino a fervenza de letras,

incorrectas e duras,

agarimosas, case doces.

pero afondan na larixe,

acomodanse nas cordas

e só emito a forma gutural do pasado,

a oclusión linguistica do meu berro.



non podo negarme máis

a consecuencia absoluta

de ter as costuras rotas,

de estar baleira de letras,

de ser o alento sen verbas.



eva méndez doroxo

Sem comentários:

Free Counter and Web Stats