escama a escama sucédome na túa pel anfibia.
rastreámonos angorde, desconfíados.
reptil e anfibio, mostruos baixo a auga,
humanos fronte o espello.
perdo a cordura, esquecéndome da miña forma, en teus beizos.
aprendo a ser eu aínda que me percorran as túas falanxes.
ollásme no ritual transformador,
humana-montruo-humana,
monstruo-humano-muller.
eva méndez doroxo
Sem comentários:
Enviar um comentário