son a túa noite,
son o teu cuarto,
cando desexes dormir.
esperto esnaquizada se non te atopo
entre as telas dos meus pensamentos.
son a pedra,
o teu asfalto
cando desexes fuxir.
mollada na neboa da túa indiferencia, eu,
a túa casa o teu patio
cando me permitas sentir, só un anaco,
dos teus pasos alonxandose de aquí.
son a ninfa,
son o diaño,
se me desexas ven a min.
eva méndez doroxo
Sem comentários:
Enviar um comentário