engadida á presión dos teus dedos,
afondo.
inflámanseme os pensamentos
neste devalo de vertixe.
baixo a dermis das túas palabras,
exhalo.
agonizo por ser a molécula que colisiona
contra a túa incredulidade,
e efímera te percorre, sen pausa nin sentido.
eva méndez doroxo.
Sem comentários:
Enviar um comentário