concordia

pintame as cores da túa vida.
se es invisible aos ollos de todas,
se non podes seguir escribindo dende un sofá dourada.

tocas un piano, como se for unha vida que che fuxe.
en caida libre,
cometa de desplazamento incontrolable.
pilotarte quero.

deixar de sentir que non formo parte
de algo.
ser novamente unha cor no arco da vella,
e ao final atoparme,
moedas.

eva méndez doroxo