as nubes veñen de islandia

no inmenso branco achámonos,
espidos coas lans e coiros dunha longa viaxe.

inmóbiles agardamos o segundo no que a creación acontece.
pequenos procesos que denominamos química,
condensación de masas intanxibles,
prosaicas combustións ilegais.

no medio do comprensible
un pensamento que non flúe.
seguimos na inmensidade
que nos perde
elevándonos nun evidente xesto contra grávido.

eva méndez doroxo