sen sangue nas autoestradas internas,
sen tránsito nun corazón que dixou seu latir,
coas maus baleiras.
entro no trance do autocoñecemento,
mergúllome nunha nova ideoloxía:
o culto a min.
histeria compartida por unha sociedade
que vive na opresión asfixiante do ego.
na existencia finita do ridículo.
as luces adornan o camiño paradóxico que nos alonxa da realidade.
do outro lado, espida, áchome.
brancura inmácula que representa, simplemente, mil cancións melancólicas.
escúrrome polas liñas microscópicas que recobren a pel,
penetrando nas conciencias,
expresando o inconformismo dende o silencio que me viu nacer.
eva méndez doroxo
Sem comentários:
Enviar um comentário