córtame os ollos e falemos de sexo.
interlocuemos unha narración explícita na cos nenos non interveñan.
(tampouco as arpías moradoras dos intestins da fame).
rogóche que me abandoes, que non sigas comendo os teixidos que me compoñen.
móstra túa natureza salvaxe, teu ardor impropio e organiza un aquelarre para purificar meus peitos cóncavos.
renumerar as cousas non as fai máis reais pero alomenos alimenta os egos.
tabilhona.
Sem comentários:
Enviar um comentário