résgame.
intersecciona teus movementos felinos na miña ideosincracea e lastima meus dentes furtivos.
corro tras chans de sangue no fondo dun oceano de asfalto.
o gris conmemora o nacemento da estupidez humada,
analoxía petrea das naturezas mortas que anidan en min.
raspo o fémur coas conchas que rouben na noite e vexo a orxía mariña entre os meus pes.
non es alleo aos fluídos cósmicos.
desexante desexado, afonda un pouco máis en min.
eva méndez doroxo.
Sem comentários:
Enviar um comentário