portentage de cuota

"soy tu propio dolor, déjame amarte".
luis rosales

noutrora, cando nos batiamos inquedos baixo o branco, fun indómita e salvaxe,
irreverente, mostruosamente alegre, propia.

hoxe, no fondo do gris, os pedazos de min colgan ingrávidos,
coséronme o riso.

non nos atopo xogando coas peles e a palabra escrita.

as puntas dos dedos tornáronse vermellas arrincando cada anaco do teu ser.

ollo impasiva a destrucción da que son musa,
esbozo unha fíasca de pracer no océano con que contemplo a aniquilación sistemática do que,
noutrora, cando habitabamos baixo o branco, fóramos.

eva méndez doroxo