percórrido polo xélido sabor a ferro,
cedo a opresión da túa lingua.
víbora constrictor que me estrangula con cada verba impronunciada.
asesinado polo medo ao sufrimento
intentas berrar dende o meu neal funerario.
cosinche os beizos coa indiferencia,
agochado entre as plumas do meu corpo quente,
fuxes correndo.
eva méndez doroxo
Sem comentários:
Enviar um comentário