ollei para min atónita sen ver nada.
corrixín as letras e redefinín parámetros.
lentes novamente axustadas,
pero novamente nada.
contrariedade evolutiva,
na que é imposible atopar unha referencia coñecida.
aprendín a verme,
así, neste estado gasoso.
suspendida por imperceptibles teixidos,
sons descoñecidos,
unha natureza morta na que atoparme.
eva méndez doroxo
Sem comentários:
Enviar um comentário