nos beizos sabor a xenxibre e mel.
mistura alporizada, na agua quente, aquela que pensamos eterna ao espirnos áxiles baixo os dedos.
un e outro enfrentados nas montañas do orgullo,
soñamos pensamentos impropios, linguas de sal,
pel de mares pequenos nos que non afondar en demasía.
así poder mergullarnos nas ladeiras dos nosos corpos embravecidos pola indiferencia,
o veleno do que non podemos escapar.
eva méndez doroxo
Sem comentários:
Enviar um comentário