resurrección 0.1

son un pozo de bágoas,
un ser que foi aniquilando sistematicamente calquer emoción, sentimento, acción...
consuminme a min mesma sen darme conta.
cheirei a felicidade e tiven medo de formar parte dun perfume descoñecido.
pretendín trepar os montes da soidade e caín no abismo da carne.

permanezo inmóbil entre os corpos con vida.

as células das que formo parte están en inactividade,
sigo caendo na profundidade dos seres que me ignoran.
non atopo quen reactive a miña motricidade e escale conmigo as paredes do sufrimento, rexurdindo da néboa.

eva méndez doroxo