segunda-feira, julho 21

infinito 34


Un minuto antes de partir.
Xusto nese intre en que a distancia e o tempo comparten as partículas inomebles da existencia.
Ese segundo no que algo mudou e rexeitamos ser parte do que ía cocer no forno...
Agora que todo esto designifica o que entendíamos,
que empezaches a borrar da túa pel cada anaco de min,
que xa non lembras as risas baixo a auga.

Teño que marchar.
Desaparecer novamente e ser unha sombra, curar as feridas que noutrora me arrincaron da realidade.
Refuxiarme na invisibilidade dunha identidade non rexistrada.

tabilhona

Sem comentários:

Free Counter and Web Stats