segunda-feira, julho 14

mutantes

carne prostituida. deborada polos inséctos, predadores do tempo.

arríncanvos a esencia envolvendo as maus en éter: materia eterea dos deseños amórfos,
hipotese científica creada por filósofas do pracer.

rexeito calquer forma humana,
definición de poder abstracto ou concreción do verde.

renumerar o infinito, desordeando os factores para conseguir unha dixitación pura.
un número primo composto polo cheiro dos corpos que arrabuñei esta noite.

unha lexión de coleópteros acuden á chamada do mutante.
alleos ao sol queimador de vampiros (noutr'ora), dipositan os excrementos transparentes da pel deborada, do cheiro a vida indómita, aniquiladora.

sobrevivir nas sombras é doado.

resurxir da combustión dos corpos, na forma aterradora da realidade, sen disfraces, sen orellas.
sentir as patas da nación insectívora que precede ao caos e abrir a boca cazando unha intelixencia allea.
vivir plenamente os dias que transitan mutantes...

eva méndez doroxo

1 comentário:

Anónimo disse...

Ola eva,
fermoso e potente este poema,
quedei abraiada!
bikos e forza!

Free Counter and Web Stats