es ti, o que pola noite pesquisa miña pel de amendoa,
es ti, o que sen sabelo esconde o fuciño en meu pelo crecho,
ti, o que afonda na configuración errónea da circunferencia,
un anaco de nós, un pedazo de ti,
unha fiasca de min,
baixo as sabas de xaneiro.
eva méndez doroxo
Sem comentários:
Enviar um comentário