cortisona

o reflexo do que fun,
as cinzas da miña existencia no mundo dos bípedos,
o retallado alento entre as plumas da cama,
unha fíasca de luz brilando nos teus ollos.

existín noutro tempo,
entre outros brazos.
cando os beizos queimaban a pel,
transportándome ao cosmos.

agora, xa vella, son a casca dunha muller.
o fondo dunha identidade perdida na néboa.
fuxiches de nós, levandote o significado da vida.

eva méndez doroxo