cáenme as escamas ata cubrirte.
énches a boca co salgado da miña existencia,
afortunado mortal sen alento.
xestionas a presión nas miñas extremidades,
mordes, incansable, a brancura do meu cosmos,
fulminando anteriores presenzas bípedas.
íspes cada centímetro do teixido previo
a este encontro furtivo.
nacen, dentre as túas maus, os meus pes atónitos.
fundímonos na aritmética dos sentidos.
eva méndez doroxo
Sem comentários:
Enviar um comentário