morta

eclosionas na praia da miña incertidume,
enchéndo os teixidos de oxíxeno.
perforas os penedos de bagoas critalizadas.
dilues as marcas cos escualos
probocaron á miña fraxilidade.
fúndeste na evanescencia do éter
para aplicarme teus beizos sobre a ferida
chuchándome cada gota de veleno,
para liberarme de min mesma.

eva méndez doroxo