juglar

tornasolado pola lúa
es o espexismo de ti mesmo,
unha forma eterea na imaxinación do verbo.

rapsoda agónico
baixa as telas todas desta cidade,
anhelas o quente deste corpo presente
que abandoaches no chan.

dignificas as túas miserias
co silencio preciso,
ese, que fai ca mente se represente,
antes, nunca e despois da caida do medo.

eva méndez doroxo