o suicidio é, por definición, o único acto consciente que se nos permite.
é o compromiso coas nosas conviccións primixéneas,
a inversa resposta ao nacemento, (acto totalmente aleatorio).
acharse na liña entre a cordura e a tolería
diagnostícase hoxe por inducción freudiana
máis a dificultade social para aceptar o suicidio como alternativa
ao sufrimento, propio ou alleo,
non deixa de ser unha acción cobarde do noso tempo.
pensar nos que quedan atrás de tan magna acción é imputado ao egoísmo,
máis eu preguntome,
non é o ser humano egoísta por definición?
ao fin e ao cabo nós somos os que denominamos ao egoísmo como tal,
polo tanto exíste tal concepto realmente?
non debería ser un dereito fundamental o poder escoller si se desexa continuar nunha vida que non solicitamos exproceso?
eva méndez doroxo
Sem comentários:
Enviar um comentário