karinthy en chains xa o explicaba.
tan doado como coñecerte,
tan inexplicable como non ser túa.
a cadea que nos une non somos nós
se non eles.
axentes secredos da intermediación inmediata.
ti aí, no outro lado do mundo.
onde os dias non rematan
e as lúas arden a ritmo de sol.
e eu aquí, neste xelido inverno
no que a luz só é un ollar indiscreto
a través dos soños.
no medio, estan os catro eslavons
que nos unen.
Eva Méndez doRoxo
Free Counter and Web Stats
Sem comentários:
Enviar um comentário