cabalinhos do demo

como libelulas en noite santa,
xuntamos nosos corpos ao calor da lúa.
grilos e sapos contan nosos sudores
aos peons inquedos que axitan o paso baixo farolas.

desafortunados eles!

linguas de mel que se funden unha vez tras outra,
aleteamos nerviosos, desestabilizando o vo ritual,
mollando os ollos no rio.

o solpor anuncia incrédulo brumas, alentos,
risas cortadas, un xemido de ausencia,
no ca miña cama anela a frialdade dos teus dedos,
transportadores mollados de consecuencias alleas.

eva méndez doroxo