tres

Chamame Carmen,
nome de canción,
nome dos que non se oen no deserto,
dos que cada silaba soa a zucre, nos teus beizos.

Dame unha personalidade forte, unha dozura abrupta,
unha letra sen melodia que retumbe a moscatel - en copa de sesenta-,
faime corchea nos teu dedos áxiles.

Pero endexamáis me mires aos ollos,
nunca seques as miñas bágoas co teu pano,
non descubras a fraxilidade de cada un dos meus suspiros.

Sigueme chamando Carmen,
e faime túa a cada alento.

adicada a todas as que viven nas sombras, entre pantasmas nun presente incerto.

eva méndez doroxo