Escreboche encriptado para que sepas como esquecerme,
borrar cada palabra que che susurrei entre as mantas da nosa vida.
Unha comunidade ínfima de longos silencios que desexo desaparezan da túa mente.
Arritmias contemporaneas de corpos antagónicos.
Esquece o meu nome,
cada sílaba cos meus dedos escribiron na túa pel,
e perdoa o sufrimento previo á liberación.
Morde os beizos para non me lembrar,
bebe litros destos versos para desvivirme,
esperta cada noite sen saber quen son, quen fun, quen serei.
tabilhona
Sem comentários:
Enviar um comentário