sons gregos: fonte da que bebemos ata afogar.
chámome demente. irreflexiva muller que atolondrada vive en gaiolas de fios.
todas as cores me tecen.
todos os sols queiman esta pel na que non medra nada.
escindo así toda liberdade
precipitome a nunha a-intelixincia precoz.
pérdida do razonamento lóxico ao que temos que aferrar-nos para que non nos prendan.
agardo no silencio da mistúra de barbitúricos,
que unha mau amiga agarime un milimetro de min,
e así poder voltar a sentir.
Sem comentários:
Enviar um comentário