polémica

regulas miña tensión,
baixo as coixas molladas.

exaltada, despeiteada,
cos ollos vermellos da rabía;
comunico dende os castelos da razón,
que non oe lamentos,
non percibe dolos,
non sinte os latexos.

embaixo, no fondo dun mar de ruído,
alzas túa voz femia.
abres camiño entre a densidade dos ermuos.
xuntas os beizos e emites nun código
que eu,
dende a superficie alisada dun pedestal marmóreo,
podo escoitar.

cravo miña mirada de Diva
na negrume uniforme que me adora,
e vexote, amada, brilar dende o inconformismo.

eva méndez doroxo