derretida

perdida en min mesma
tecleo agónica unha interminable mensaxe.
desesperación.
resposta calórica ao exceso de sangue
neste corpo que apenas me contén.

internada nun manicomio desexado por un arquitecto fánatico
das sin saídas.
son trasportada por pesadelos,
átomos cruciais de sacrificio inexorable,
nos que perderme un pouco máis.

eva méndez doroxo