nacida do caos

espida,
envolta no manto impermutable do líquido amniótico:
sangue.

ao redor; o bestiario imaxinable.
as imaxes dunha existencia que conmuta lembranzas.
textura que é mestura aleatoria de olores,
sabores e sons.

os sentidos adormecidos aínda polo ruxir das risas.

observada por ollos estupefactos, incrédulos ante unha miragem.
espello deles mesmos aterrados ante unha vida que non chora.
sorriso diabólico entre escombros de esperanza.

quietas as mans,
tres segundos para empezar a carnicería.
buscan o recipiente de ¿onde saíches?

cornos torcidos cara a dentro na túa cabeza,
muller igual perigo,
sabiduria igual vida igual perigo.
os dedos sen control percorren túas cavidades en busca dun interruptor.

es o incontrolable, o que non tiña que ter nacido,
o inexplicable.
aterras os teus proxenitores: ¿milagre ou maldición?

eva méndez doroxo