carne prostituida. deborada polos inséctos, predadores do tempo.
arríncanvos a esencia envolvendo as maus en éter: materia eterea dos deseños amórfos,
hipotese científica creada por filósofas do pracer.
rexeito calquer forma humana,
definición de poder abstracto ou concreción do verde.
renumerar o infinito, desordeando os factores para conseguir unha dixitación pura.
un número primo composto polo cheiro dos corpos que arrabuñei esta noite.
unha lexión de coleópteros acuden á chamada do mutante.
alleos ao sol queimador de vampiros (noutr'ora), dipositan os excrementos transparentes da pel deborada, do cheiro a vida indómita, aniquiladora.
sobrevivir nas sombras é doado.
resurxir da combustión dos corpos, na forma aterradora da realidade, sen disfraces, sen orellas.
sentir as patas da nación insectívora que precede ao caos e abrir a boca cazando unha intelixencia allea.
vivir plenamente os dias que transitan mutantes...
eva méndez doroxo
1 comentário:
Ola eva,
fermoso e potente este poema,
quedei abraiada!
bikos e forza!
Enviar um comentário